آیا سریال‌های نمایش خانگی به  زور آمارهای ساختگی به مخاطب قالب می‌شوند؟

محمدناصر حق خواه | شهرآرانیوز - حاشیه ها، مصاحبه‌ها و اظهارنظر‌های تند و جنجالی و ترند روز رسانه‌ها بودن را معمولا به یک چیز مربوط می‌دانیم: تشنگی برای دیده شدن. بازیگران، فوتبالیست‌ها و اینفلوئنسر‌های اینستاگرامی که ترس ازیادرفتن یا طمع بیش ازپیش دیده شدن دارند، به طور معمول با گفتن یک حرف خلاف جریان، یا حمله به یک شخص دیگر، سعی می‌کنند که جلوی از یاد‌ها رفتنشان را بگیرند و همیشه در صدر اخبار باشند. اما وقتی یک چهره سرشناس که بدون این نوع حواشی هم در دید رسانه‌ها و مردم است و بدون نیاز به کار‌های عجیب و غریب توانسته است محبوبیت و شهرت توأمانی برای خود ایجاد کند، وارد یک جنجال رسانه‌ای می‌شود، همه چیز فرق دارد. در این مورد خاص احتمالا باید دنبال یک خبر موثق یا یک حرف دارای پشتوانه بگردیم. از سه چهار روز پیش، نوید محمدزاده، سوپراستار این سال‌های سینمای ایران، وارد جنجالی شده است که تا پیش از این از او سراغ نداشتیم.

نوید محمدزاده چند روز پیش یک استوری گذاشت که در آن نوشته بود: «چند می‌گیری تعریف کنی؟» او این استوری گنگ را چنددقیقه بعد پاک کرد و متنی کمی واضح تر، اما هنوز پر کنایه گذاشت: «به خاطر دوزار این قدر سطح سینما و بازیگری رو نیارین پایین. کار خوب تولید کنین، وقت بذارین، زحمت بکشین، درست کار کنین، به شعور مخاطب احترام بذارید. این قدر هزینه واسه تعریف از محصول معمولی (نهایت معمولی) خودتون نکنید.»

نوید محمدزاده در این استوری نامی از یک شخص یا مجموعه خاص نبرده بود، اما با توجه به پخش پر سر و صدا و استقبال بالا از سریال «زخم کاری» و تمجید‌ها از بازی جواد عزتی، بیشتر حدس و گمان‌ها به این سمت رفت. پس از این ۲ استوری، حواشی مجازی و جنگ بین عزتی دوست‌ها و عاشقان نوید شروع شد که با استوری تمجیدآمیز محمدزاده از عزتی ختم به خیر شد، اما این ماجرا‌های حاشیه‌ای سوژه محوری این یادداشت نیست. سوژه محوری درباره «اصل داستان» است.

اصل داستانی که نوید محمدزاده هم در چهارمین استوری پی در پی درباره آن نوشت: «چند میگیری تعریف کنی؟ جیره خور پلتفرم نباشید. اصل داستان رو  به بیراهه نکشونید.» با این استوری تازه یک سؤال اصلی شکل می‌گیرد: حالا که بازار سریال سازی در پلتفرم‌های اینترنتی داغ است و کارگردانان و بازیگران سرشناس سینمایی به این ماجرا روی خوش نشان داده اند و تماشاچیان این سریال‌ها هم روز به روز در حال افزایش اند، آیا کسانی برای تبلیغ سریال‌ها و بازیگران پول می‌گیرند و نقد مثبت می‌نویسند؟

بی شک این ادعا تا نبود مدارک و شواهد قطعی مستند نیست، اما آن چه این روز‌ها می‌بینیم این است که خیلی از سریال‌ها با وجود کیفیت پایین و نارضایتی عمومی، در خود پلتفرم تا ۹۰ درصد رضایت می‌گیرند یا بعضی صفحه‌ها پرفالوئر مجازی از برنامه یا سریالی خاص به شکلی غلوآمیزی تعریف می‌کنند. مثلا سریالی معمولی که بیشتر از ۷ یا ۸ کامنت از هر ده کامنت زیر پست‌های کارگردانش انتقاد و بدوبیراه است، رضایت بالای ۹۰ درصدی مخاطبان را در قسمت‌های اخیرش در خود پلتفرم دارد. یا برای بعضی برنامه‌های گفت وگومحور ضعیف و شکست خورده در اینستاگرام نقد‌های بلندبالای مثبت نوشته می‌شود و نویسنده از اجرای عالی مجری می‌گوید.

این مشاهدات را می‌توان تا حد زیادی مشکوک دانست. اما حالا ما به عنوان مخاطب اگر خواستیم سریال یا برنامه‌ای را برای تماشا انتخاب کنیم، بهترین راه چیست؟ اولین راه تماشای یکی دو قسمت از آن است. اگر وقت نداریم هم صفحه‌های مجازی معتبر سینمایی و بخش فرهنگی و سینمایی روزنامه‌ها و منتقدان سرشناسی را که اهل پول گرفتن برای نقد نیستند دنبال کنیم که کار خیلی سختی هم نیست. در مجموع چه در فضای مجازی و چه در محیط پلتفرم‌ها اگر موج عجیب و غریب تعریف یا تخریب برنامه‌ای را دیدیم یا آمار‌های عجیبی مثل پربیننده‌ترین و پر رضایت‌ترین و پربازخوردترین و... را خواستند به ضرب و زور به ما تحمیل کنند، احتمالا یک جای کار می‌لنگد.